ROADTRIP DEEL II: VERRASSEND SLOVENIË

TRIGLAV

We merken dat het opruimen en vertrekken een heel pak trager verloopt met een peuter en een hond dan moest het alleen ons twee zijn. Basiel moet nog wandelen, Georges doet graag moeilijk om kleren aan te doen… Maar het is ons terug gelukt en we vertrekken richting Slovenië! We flirten met de grens van Italië om dan kort na de middag Slovenië binnen te rijden. Onmiddellijk valt ons op dat de wegen hier SUPER smal zijn! HELP!! En dat ze hier toch wel wat de rijstijl hebben van de Italianen. Die combinatie zorgt ervoor dat het toch wel een uitdaging en aanpassing is om hier te rijden! Ik geef het eerlijk toe dat ik af en toe mijn ogen eens dicht gedaan heb.

We stoppen aan Camping Soca, maar zij werken enkel met reservaties (so you know). Dus moeten we verder. Als wij reizen willen we absolute vrijheid en dus reserveren wij niets op voorhand. Het is al rond de middag en heel erg warm, dus zouden we graag nog stoppen voor een picknickje en gelukkig vinden we nog een fantastisch plekje aan het water! De Soca rivier is ijskoud! Maar toch een heel erg welgekomen verfrissing voor ons allemaal. Het water is super helder, maar door de hitte stroomt er niet heel veel water meer in de rivier, waardoor de gekende blauwe kleur wat minder aanwezig is. Daarna rijden we verder richting camping Triglav. Een mooie grote camping en gelukkig hadden ze nog 4 plekjes! Je kan van op de camping naar de Soca rivier en er heerst op de één of andere manier een hippie/festival sfeer, heel erg leuk en gezellig. De volgende dag plannen we een rustdagje om wat kleren te wassen, te relaxen en te genieten van de bergen rondom ons!

VIRJE SLAP / BOKA SLAP / MOST NA SOCI

De Virje waterval is niet zo gekend bij de toeristen en toch wel goed verstopt. Aangeraden is wel om voor de middag (zeker op een warme zomerdag) te gaan en je zwemgerief mee te nemen. Vanaf de middag komen er meer mensen en is de sfeer wat anders. Via Bovec rijden we naar Pluzna waar we de parking bordjes volgen. Via kleine, smalle weggetjes bereiken we uiteindelijk een kleine parking. We wandelen 10 minuutjes naar beneden en komen aan bij de prachtige waterval!! Adembenemend mooi en die kleuren! Fenomenaal. Jammer genoeg was Georges niet echt in zijn gewone doen (waarschijnlijk heeft de hitte daar ook iets mee te maken). Waardoor we niet lang gebleven zijn. Toch 5 minuten kunnen zitten en genieten, maar met een peuter die voortdurend aan het wenen is, is dit niet zo evident. Dus wandelen we terug naar de auto. Reizen met kinderen is je dus ook aanpassen aan hen, ookal is dit niet altijd wat je zelf in gedachten hebt.

We beslissen om verder te rijden naar de Boka waterval. Deze is de grootste van Slovenië en ligt tussen Bovec en Kobarid. De wandeling naar de waterval is wel pittig, zeker met een peuter van 15 kilogram op je rug. Het zijn heel wat trappen en toch wel stijl omhoog. Na 30 minuten wandelen komen we op het uitzichtpunt en de hoogte is enorm van de waterval. Alleen jammer dat er héél weinig water stroomt, waardoor het effect wat verloren gaat. Als we Slovenië nog eens zouden doen, dan liefst in de lente als de sneeuw volop aan het smelten is en de watervallen en rivieren vol met water stromen. Door de warmte beslissen we om wat verfrissing op te zoeken en rijden we verder naar Most na Soci. Dit ligt op 5 kilometer van Tolmin en we vinden er een leuk plekje om aan het mooie groene meer te stoppen en te zwemmen. Ook Basiel waagt zich hier voor de eerste keer aan een zwempartijtje al is hij niet helemaal te overtuigen…

MANGART SADLE

Deze hoogste route van Slovenië zou een heel unieke route zijn. Deze staat niet in mijn boekje vermeld, maar was ik thuis toevallig tegengekomen op het internet. Hierrond was wel weinig info gekend, dus moeilijk in te schatten of we dit met onze camper wel of niet gingen kunnen doen. Wat ik wel weet is dat het heel erg smal is en dat je op de meeste plaatsen maar met 1 auto kan passeren. Maar Bert zag dat zitten om toch te doen. Dus rijden we naar het begin van deze route. Er is een kleine tol die je ook moet betalen om deze weg te nemen en ze stopt boven dus je moet draaien en dezelfde weg terug nemen. Maar toen we er aan kwamen stonden de volgende borden: 22% stijging en maximale hoogte 2.2m (vanwege de kleine tunneltjes die je door moet). Moest echt alleen de hoogte een probleem geweest zijn dan hadden we de dakkoffer afgenomen en doorgereden, maar 22% stijging kan onze camper jammer genoeg niet aan. We hadden al routes gehad met 18% stijging en dat was al op het nippertje. Dus heel, heel, heel erg jammer, maar deze moeten we aan ons laten voorbijgaan. Ik baal echt dat we dit niet kunnen doen, maar we rijden verder naar een meer (Rabeljsko Jez) net over de grens, dus terug in Italië en zoeken een leuk plekje om te picknicken. Onze missie is geslaagd, als we het meer net gepasseerd zijn zie ik links een zijweggetje. We wagen het erop! Yes! Topplekje gevonden tussen de bomen en ver weg van de weg. We hangen de hangmat op, steken de BBQ aan en relaxen maar.

BOHINJ

Na 4 dagen bij de Triglav te vertoeven willen we graag wat verder rijden naar Bohinj. We kregen een tip van een leuke camping aan het meer, Camping Zlatorog. We zoeken even op hoe ver het rijden is en het zou toch 2u30 rijden zijn. Doordat er weinig campings zijn in die regio bellen we toch even naar de camping om te polsen of er nog plekjes zijn. Ze weten ons te vertellen dat je om 8u ’s morgens moet toekomen om kans te hebben op een plekje! We vallen bijna achterover! Dit hebben we nog nooit meegemaakt! Maar we beslissen het er toch op te wagen.

De dag nadien vertrekken we om 6u ’s morgens! Zalig, zo rustig op de weg! Ook de natuur straalt echt rust uit! Dit is wat ik nodig heb! Slovenië is heel mooi, maar heel erg druk. Dit hadden we op voorhand eigenlijk totaal niet verwacht, want we gingen vooral voor rust en natuur. De natuur was er, maar de rust was wat moeilijker te vinden. We rijden recht op de Vrsic route af! Amai zalig! 49 haarspeldbochten! Wij rijden de route van Bovec naar Kransjka Gora, echt adembenemend mooi. We rijden door de wolken en komen plots bij een plek waar superveel torentjes staan gemaakt met keien. Echt een magische plek en zeker met de wolken! We rijden verder en eens we beneden zijn komen we aan het ijsblauwe meer Jasna. We stoppen, ik stap uit en loop een beetje terug om wat foto’s te nemen. Ik kan me voorstellen dat dit een overbevolkte plek is overdag om in deze mooie setting te zwemmen, maar nu was ik daar helemaal alleen. Een fantastisch gevoel, fantastisch zicht en het levert hele mooie foto’s op! Ik vind het echt een aanrader om deze route zo vroeg ’s morgens te doen. Voor mij is dit toch wel de highlight van Slovenië tot nu toe!

Eens aangekomen op de camping begint het echt super hard te regenen… We informeren voor een plekje en komen te weten dat je zelf iemand moet zoeken die aan het opruimen is en dan moet gaan vragen of je die zijn plekje mag hebben. Bizarre manier van werken, maar we kunnen niet anders dan te doen wat ons gezegd word. Je hebt verschillende zones op de camping, maar graag willen we zo dicht mogelijk bij het meer staan (kost ons wel €2 per dag meer, maar dat hebben we er zeker voor over). We vinden uiteindelijk een plekje op de 2de rij aan het meer! Zalig! We zetten ons tentje op in de gietende regen en zijn echt doorweekt. Eindelijk kunnen we een koffie drinken en ontbijten!

Ik voel wel aan dat ik me vandaag niet echt top voel en dat ik toch wat moeilijke dagen voor de boeg heb. Tot nu toe viel het best wel mee, ook door wat er op onze trip in Frankrijk was gebeurd en daar wel zaken uit geleerd hadden. Maar de drukte in Slovenië, de vele mensen (die er allemaal heel gelukkig uit zagen) deden me precies toch niet echt goed. Ik heb ook te veel tijd om te piekeren over het afgelopen jaar en eens ik daarmee begin is het heel moeilijk om daar terug uit te geraken. Voor mij voelt het aan als een verloren jaar, een weggegooid jaar. En wie weet hoe lang dit nog duurt vooraleer ik hier terug een beetje bovenop kom. Voor mij staat de tijd stil, ik sta stil en iedereen rond mij blijft vooruit gaan. Dat vind ik heel lastig om dragen. En ja, ik heb veel tijd met Georges kunnen doorbrengen, maar er echt voor hem zijn… Ik ben/was er fysiek wel, maar is dit wel voldoende? Langs de ene kant wil ik hem sparen van mijn moeilijke dagen, maar langs de andere kant vind ik het ook wel goed dat hij ziet dat je mag en kan verdrietig zijn. Al probeer ik dat dus zoveel mogelijk te beperken in zijn bijzijn. De moeilijkste momenten heb ik heel vaak als ik alleen ben. Dan moet ik het ook voor niemand ‘verbergen’. Maar het zijn die stille, onzichtbare tranen die er het meest inhakken en die ervoor zorgen dat ik me heel vaak eenzaam voel. Eenzaam vooral met mijn gevoelens. Het is ook heel moeilijk te verwoorden hoe ik me voel. Maar nu zijn we dus op reis, met ons 3 (of 4 als je Basiel mee rekent), en ben ik dus nooit alleen. Langs de ene kant doet het me wel goed dat ik een klankbord heb (dat is Bert dan hé), maar ook voor hem is het moeilijk om mijn donkere gedachten te doorprikken op de moeilijkste momenten. Ik probeer me toch in zekere zin wat te herpakken, maar voel aan alles dat ook de komende dagen nog niet alles terug op zijn plek zal vallen.

VINTGAR GORGE / LAKE BLED / MOSTNICA GORGE

Oh wat had ik graag de Vintgar Gorge gezien! Vandaag is het zover. Het regent niet meer, maar het weer is niet top, dus denken en hopen we dat er niet te veel volk zal zijn. Maar niets is minder waar. Alle straten in en naar Podhom (waar de parking is) staan helemaal dichtgeslibd. Het is niet normaal hoeveel mensen hier zijn. Eens we bijna aan de parking zijn vertellen ze ons dat we moeten terugkeren en de andere auto’s volgen. Al goed en wel, maar dan blokkeerd een bus volledig de weg en is het millimeter werk om er langs te geraken. Het is ook totaal niet duidelijk naar waar we aan het rijden zijn. Ondertussen is ook Georges in slaap gevallen en dan hakken we de knoop door. We moeten hier weg. We laten de Vintgar Gorge voor wat ze is en rijden richting Bled. Maar ook hier zijn er te veel mensen en te veel auto’s. Geen parkingplekje meer te vinden. We zoeken nog naar een weggetje waar we het meer vanuit de hoogte zouden zien, maar als snel houden we dat voor bekeken. Ik heb zelfs geen foto van het meer van Bled genomen. Dit wordt zo aangeprezen overal, maar voor ons was dit echt geen meerwaarde om te zien.

We beslissen een stukje terug te rijden en naar de Mostnica Gorge te rijden, weg van alle toeristen. Gelukt!! Hier is er niet veel volk, een kleine parking (te betalen €3) en een vertrekpunt naar de gorge. De gorge loopt tot aan een waterval, maar dit is 2u wandelen (enkel!!). We hebben al wat tijd verloren vandaag, dus de volledige wandeling zit er niet meer in. We polsen even of de wandeling mogelijk is met een buggy, want Georges 2u op je rug dragen is een no go. Ze weten ons te vertellen dat de eerste helft wel echt haalbaar is met een buggy. Dus wagen we het er op. Maar al snel wordt duidelijk dat zelfs met onze offroad buggy dit geen makkie wordt. Na 20 minuten wandelen kunnen we niet meer verder met de buggy en dus beslist Bert met Georges daar wat te zitten en loop ik nog een eindje verder met Basiel. Na nog een kwartiertje wandelen moet je opnieuw €3 betalen. Ik veronderstel dat het mooiste deel van de gorge nog moet komen. Maar ik vind wat ik nu al gezien heb heel erg mooi en beslis terug te keren. Op je eentje is ook niet zo plezant natuurlijk… Deze dag is alles behalve gelopen zoals we dachten dat hij ging zijn. Met gisteren nog in mijn lijf was dit geen ideale combinatie. Ik probeer het toch wat positief te zien dat we toch nog een mooi wandelingetje hebben kunnen maken en dat ondertussen de zon terug schijnt. Op de camping maken ze hele lekkere pizza’s en hamburgers, dus vanavond koken we niet en eten we een heerlijke Zlatorog hamburger! Een echte aanrader.

PREDJAMA CASTLE

Het weerbericht voor Bohinj is niet echt veelbelovend, dus maken we ons klaar om wat naar het zuiden te rijden, richting het mooie weer. En het loont! We bezoeken het prachtige Predjama castle! Heel zeker een aanrader! De parking is gratis en de sfeer die rond het kasteel hangt is echt heel rustgevend en mediteraans. We wanen ons even in het zuiden van Frankrijk en dat doet toch wel deugd na de drukte van de afgelopen dagen. We zetten ons op een terrasje met zicht op het kasteel, eten een ijsje, drinken iets en rijden dan verder richting Izola. Na een tussenstop in Selce, rijden we verder richting de kust. We hebben wat schrik voor de grote campings aan de kust, maar veel keuze heb je niet, dus komen we aan op Camping Belvedere. De camperplekjes waren een beetje apart van de rest van de camping en 1 plekje heeft een fantastisch mooi zicht op de zee, het onze! We hebben al enkele keren ondervonden op deze reis dat onze kleine camper perfect is voor ons. Zelfs de moeilijkste plekjes daar passen wij in! En dus ook het mooiste! We hebben de goede keuze gemaakt van verder te rijden, want hier schijnt de zon. Van op de camping kan je met een wandelpad tot op het strand geraken, is wel een minuutje of 20 wandelen en redelijk stijl. Maar zelfs met Georges gaat dit eigenlijk wel goed, enkel op de trappen dragen we hem. En dan … plonzen in de Adriatische, warme, zee! De max! Het kleur van het water, geen golven, de temperatuur… top!

IZOLA

Aan de kust is de meest bezochte stad, Piran. Blijkbaar zou dit heel mooi zijn, maar zo zou ook het dochterstadje Izola de moeite zijn. En dus bezoeken we Izola in de hoop het massatoerisme wat te ontlopen. GELUKT! We parkeren aan de haven en daar is het een drukte van je welste. Maar we wandelen verder naar het stadje zelf en daar is er zo goed als niemand! Zalig om in de prachtige, oude straatjes van dit dorpje rond te slenteren. Als je een dorp wil bezoeken aan de kust, kies dan zeker voor Izola en voor de rust. In de namiddag hebben we een onweer van, jawel zeker 3u (het zoveelste deze reis) en dus geen plonsje meer kunnen doen in de zee, dan maar filmavond in de camper gehouden.

ZOUTVLAKTES VAN SECOVLJE

Onze laatste ‘activiteit’ in Slovenië zijn de zoutvlaktes van Secovlje. De zoutvlaktes bevinden zich eigenlijk in een natuurreservaat die in 2 delen is gesplitst. Het ene kan je vanuit Slovenië bezoeken. Voor het andere deel moet je tot bij de grens met Kroatië rijden. De twee delen zijn dus niet met elkaar verbonden. Normaal is dit 15 minuten rijden van op de camping, maar er is enorm veel file. Waarschijnlijk komt dit doordat er controles zijn aan de grens met Kroatië. Maar we zijn er toch geraakt. Ook hier heel weinig toeristen! We gaan informeren aan de kassa, maar komen dan pas te weten dat er geen honden binnen mogen. Jammer dat ze dit in ons boekje van Slovenië niet vermelden. Ze mogen wel in het andere deel van het reservaat, maar niet in dit deel dus… Een domper. Gelukkig zien we de zoutvlaktes wel van op de parking en ook als we op onze auto staan (beetje gezeurd dus). De vlaktes staan momenteel vol met water, dus kan je de mensen ze niet aan het werk zien. Dus al bij al niet zo erg dat we er niet in mogen. Moest je dit willen bezoeken, dan is het €7/persoon en kindjes tot 6 jaar mogen gratis binnen. We beslissen nog wat rond te wandelen om misschien toch nog een beter zicht op de vlaktes te hebben. Hierdoor wandelen we langs een super gezellige haven richting Lucia. Heel erg leuke wandeling! We zijn tot aan de zee gestapt om daarna terug te keren naar de auto. Je kan niet in in de hoogte gaan, dus dat beter zicht op de vlaktes hebben we niet gehad. We sluiten de dag af met nog een plonsje in de zee en een lekker stukje verse zalm op de BBQ! Nog een laatste stop om te slapen in Slovenië en morgen rijden we verder naar Italië om wat rond te toeren in de Dolomieten! We kijken er naar uit om terug in de bergen te vertoeven, ook al hebben we nu een hele leuke tijd gehad aan de kust.

Onze volledige roadtriproute, lees hier het vervolg van de trip: